یکی بود......

بیاین دیگه اول داستان هامون بگیم یکی بو اون یکی هم بود!

که چرا اول قصه ها میگن یکی بود یکی نبود یکی بود یکی نبود .

این داستان زندگی ماست . همیشه همین بوده . یکی بود یکی نبود .

در اذهان شرقی مان نمی گنجد با هم بودن . با هم ساختن .

برای بودن یکی ، باید دیگری نباشد. هیچ قصه گویی نیست

که داستانش این گونه آغاز شود ، که یکی بود ، دیگری هم بود .

همه با هم بودند . و ما اسیر این قصه کهن ، برای بودن یکی ، یکی را نیست می کنیم .

از دارایی ، از آبرو ، از هستی . انگار که بودنمان وابسته نبودن دیگریست .

هیچ کس نمیداند ، جز ما . هیچ کس نمی فهمد جز ما .

و آن کس که نمی داند و نمی فهمد ، ارزشی ندارد ، حتی برای زیستن .

و این هنری است که آن را خوب آموخته ایم . هنر نبودن دیگری !